زبان خردمند در پس دل اوست ، و دل نادان پس زبان او . [ و این از معنیهاى شگفت و شریف است و مقصود امام ( ع ) این است که : خردمند زبان خود را رها نکند تا که با دل خویش مشورت کند و با اندیشه خود رأى زند ، و نادان را آنچه بر زبان آید و گفته‏اى که بدان دهان گشاید ، بر اندیشیدن و رأى درست را بیرون کشیدن سبقت گیرد . پس چنان است که گویى زبان خردمند پیرو دل اوست و دل نادان پیرو زبان او . ] [نهج البلاغه]
 
یکشنبه 91 تیر 4 , ساعت 1:13 عصر

                                                                    بازهم برای ماه هشتم

 

   هر وقت

   از پچ پچ موریانه ها

   بید می شوم

   و از خش خش ملخ ها

   نا امید

   پشت پنجره ی فولادی ات

   پناه می گیرم

   با نگاهی سپیدارم کن

   ای سپیده ترین !



لیست کل یادداشت های این وبلاگ